Οξεία αμυγδαλίτιδα αποτελεί μια από τις πιο συχνές παιδιατρικές λοιμώξεις, ιδίως στις ηλικίες 5-6 ετών, μετά από την ίωση-κοινό κρυολόγημα και την οξεία μέση ωτίτιδα, Είναι η τρίτη κατά σειρά συχνότητας πάθηση της παιδικής ηλικίας.
Η μετάδοση της γίνεται μέσω σταγονιδίων, με το βήχα ή το φτέρνισμα.
Ποια είναι τα αίτια της αμυγδαλίτιδας ;
Στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων η οξεία αμυγδαλίτιδα είναι ιογενούς αιτιολογίας, και οι πιο συχνοί ιοί είναι ρινοϊοί, αδενοϊοί , ιός influenza και parainfluenza, κ.α.
Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, είναι αποτέλεσμα βακτηριακής φλεγμονής των παρίσθμιων αμυγδαλών με συχνότερο παθογόνο τον β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο, ενώ πιο σπάνια ανευρίσκονται και άλλα είδη στρεπτόκοκκου, αιμόφιλος ινφλουένζας, κ.α.
Ποια είναι τα συμπτώματα ;
Τα συχνότερα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται η οξεία αμυγδαλίτιδα είναι:
– πονόλαιμος-φαρυγγαλγία.
– δυσκαταποσία.
– Αλλοίωση της φωνής.
– Κακοσμία στόματος.
– Πυρετός.
– κακουχία αδυναμία
– αντανακλαστική ωταλγία
– τραχηλική λεμφαδενοπάθεια
Θεραπεία της οξείας αμυγδαλίτιδας
Η επιλογή της καταλληλότερης θεραπείας γίνεται βάσει της κλινικής εικόνας αλλά και της κλινικής εξέτασης. Μερικές φορές κρίνεται σκόπιμος και ο εργαστηριακός αιματολογικός έλεγχος.
Η θεραπεία λοιπόν, σε περίπτωση ιογενούς αμυγδαλίτιδας περιλαμβάνει συνήθως την λήψη παυσίπονων, την καλή ενυδάτωση και ανάπαυση του ασθενή . Αντίθετα σε περίπτωση μικροβιακής φλεγμονής, δεν αρκεί η συμπτωματική θεραπεία και είναι απαραίτητη η λήψη κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής.
”Οι αμυγδαλές είναι δύο αδένες στην αριστερή και στη δεξιά πλευρά του στοματοφάρυγγα και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παραγωγή αντισωμάτων στις μικρές ηλικίες ενώ μετά την ηλικία των 3-4 ετών η συνεισφορά τους είναι πολύ μικρότερη.”
